Հայոց թագավորությունը Արցախում շարունակվում էր մելիքության ձեւով, ամեն ինչ բարեհաջող էր ընթանում, բայց... եղավ մի պահ, որ վարդի կոկոնը չբացված՝ թերթերը թափվում էին, ծիլը հողից գլուխը չհանած՝ թորշոմում էր, առուն մարգերին չհասած՝ ցամաքում էր: Եվ դրա հիմքն ու պատճառը պարզ էր հինգ մատի պես՝ Մելիք Շահնազարը պառակտում էր գցել մելիքությունների մեջ, ուխտը դրժել եւ դաշնություն կնքել հարեւան օղուզների ցեղապետ Փանահի հետ, ծախել Շուշին:
Երկեր / Հեքիաթներ
Էջեր : 1
|